Η έμπνευση της ημέρας (Δευτέρα 15-04-2019)

Καλημέρα και καλή εβδομάδα με λογοτεχνική διάθεση, καθώς σήμερα η έμπνευση της ημέρας είναι αφιερωμένη στον Γεώργιο Βιζυηνό που έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή το 1896.

Ο Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμο του, ήταν πεζογράφος, ποιητής και λόγιος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης, το σημερινό Βιζέ της Τουρκίας, στις 8 Μαρτίου 1849, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας.  Το 1872 γίνεται ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, χωρίς την υποχρέωση να ιερωθεί, όπου το 1873 δημοσιεύει και την πρώτη του ποιητική συλλογή “Ποιητικά Πρωτόλεια”.

Το 1874 το επικό ποίημά του “Κόδρος” βραβεύεται στον Βουτσιναίο Ποιητικό Διαγωνισμό. Μεταβαίνει στη Γερμανία, στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία στο διάστημα 1875-1878. Οι σπουδές του στην Γερμανία διηύρυναν σημαντικά τον πνευματικό του κόσμο και τον έφεραν σε επαφή με έναν χώρο που έστρεφε πλέον την πλάτη του στον ρομαντισμό και στον αποστεωμένο κλασικισμό και στρεφόταν στον εσωτερικό άνθρωπο. Το τελευταίο αυτό στοιχείο υπήρξε καθοριστικό για το πεζογραφικό έργο του Βιζυηνού. Το 1883 δημοσιεύει την ποιητική συλλογή “Ατθίδες Αύραι”. Την ίδια χρονιά δημοσιεύεται στην Εστία το πρώτο μεγάλο διήγημά του, “Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως”. Δημοσιεύονται επίσης το “Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου” και “Το αμάρτημα της μητρός μου”.

Το 1892 προσβάλλεται από φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος  στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο και υστερα από τέσσερα χρόνια εγκλεισμού, πεθαίνει στις 15 Απριλίου 1896, σε ηλικία 47 ετών. Η ζωή του ενέπνευσε τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη, ο οποίος και γύρισε την ταινία “Μόνον της ζωής το ταξείδιον”. Η ταινία παρουσιάζει την περίοδο που ο συγγραφέας ήταν έγκλειστος στο ψυχιατρείο και μεταφέρεται στην παιδική του ηλικία μέσα από διαλόγους με το παππού του, ο οποίος του μιλούσε για φανταστικά ταξίδια.

Το αφηγηματικό του υλικό, αντλημένο από προσωπικές και οικογενειακές μνήμες, από τις παραδόσεις και τα βιώματα της λαϊκής ζωής στην ιδιαίτερη πατρίδα του, διοχετεύεται στα διηγήματά του. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, η μυθιστορηματική πλαστικότητα των χαρακτήρων, οι δραματικές συγκρούσεις, η δομή, η δραματικότητα, η άρτια αφηγηματική τεχνική — η ενδιαφέρουσα διαπλοκή του ιστορικού και του αφηγηματικού χρόνου — είναι μερικά από τα βασικά γνωρίσματα του «Αμαρτήματος της μητρός μου», αλλά και των άλλων διηγημάτων του.

Το 1999 ο Νίκος Ξυδάκης μελοποίησε αποσπάσματα από το «Αμάρτημα της μητρός μου» και πάμε ν’ ακούσουμε το κομμάτι «Ο Φιλομαθής Πτωχός».

(Πηγή: https://el.wikipedia.org/)