Μαριέττα Σπηλιοπούλου

Γεννήθηκα στην Αθήνα μια Παρασκευή πρωί, κατακαλόκαιρο την χρονιά (1984) που πολλοί δίσκοι από αυτούς που αγαπώ κυκλοφόρησαν ή επρόκειτο να κυκλοφορήσουν ύστερα από λίγους μήνες. Γι’ αυτό μ’ αρέσει να φαντάζομαι ότι το τρανζιστοράκι στο δωμάτιο των νοσοκόμων μπορεί να έπαιζε το «ετοιμάζω ταξίδι» ας πούμε! Ένα μεγάλο ταξίδι ξεκινούσε σε μια ζωή που τον δρόμο τον φτιάχνει σταθερά η μουσική. Τα τραγούδια λένε τα πάντα για την ζωή μας νομίζω. Γι’ αυτό και αγαπώ τα λόγια τους και σπάνια ξεχνάω στίχους.

Στο ραδιόφωνο με οδήγησε αυτή η αγάπη στα τραγούδια που συνήθως μάθαινα μέσα από αυτό. Στο σπίτι μου πρώτα ανοίγανε ραδιόφωνο και μετά ετοίμαζαν τον πρωινό καφέ. Κουβέντες, καβγάδες, χαρές και λύπες είχαν πάντα σάουντρακ το ραδιόφωνο. Η γιαγιά τα καλοκαίρια έβαζε ένα τρανζίστορ στο μαξιλάρι να παίζει σιγανά ως το πρωί. Η «φωνή της Ελλάδος», η ωραία φωνή του εκφωνητή και το μέσο αυτό που έφερνε ανθρώπους και τόπους κοντά μέσα από την μουσική. Το ραδιόφωνο ως συντροφιά.

Κατάλαβα πολύ νωρίς την γοητεία που μου ασκούσε και άρχισα να κάνω εκπομπές στα 14 μου σε έναν τοπικό σταθμό της Καβάλας (Πρωινή 93,7) που μεγάλωνα. Την πρώτη φορά που άνοιξε το κόκκινο φως του «αέρα» ένιωσα ότι το είχα για πάντα ερωτευτεί.  Φοιτήτρια της Καλών Τεχνών στην Θεσσαλονίκη δούλεψα για 3 χρόνια στον Έκφραση 92,4 και στην Αθήνα όπου επέστρεψα τα τελευταία χρόνια στο διαδυκτιακό  www.toradiofono.gr που το αγάπησα πολύ γιατί συνεργάστηκα με εξαιρετικούς ανθρώπους που μου άνοιξαν τους μουσικούς μου ορίζοντες. Και να τώρα που ο δρόμος με έφερε στον Έμπνευση 107 που θαυμάζω. Κι ας μην έχω επισκεφτεί την Σύρο ποτέ (που τόσο όμορφη την βρίσκω).

Είμαι ηθοποιός στο επάγγελμα , έχω δουλέψει με παιδιά, γράφω στίχους και παραμύθια, παίζω λίγη κιθάρα, διαβάζω, ακούω πολύ μουσική, βλέπω θέατρο, ταινίες και συναυλίες. Αν μπορούσα θα ήθελα να ταξιδέψω σε ολόκληρο τον κόσμο.