Νίκος Βενετάκης – Του ονείρου έσβησαν τα φώτα | Nέο Τραγούδι

Νίκος Βενετάκης – Του ονείρου έσβησαν τα φώτα

Είναι ένα τραγούδι που γράφηκε λίγες μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και που στοίχισε τη ζωή πενήντα επτά τουλάχιστον ανθρώπων, ως επί το πλείστον νεαρών σε ηλικία, που ταξίδευαν ανέμελα με τη μοιραία αμαξοστοιχία.

Νέων αγοριών και κοριτσιών που τους κόπηκαν απότομα και άδικα τα όνειρα και οι προσδοκίες. Που τους αφαιρέθηκε με εγκληματικό τρόπο το δικαίωμα να ταξιδέψουν το μεγάλο ταξίδι της ζωής μέσα από χαρές, αγωνίες, έρωτες, χρώματα, τραγούδια, ανθισμένες πασχαλιές, γλαυκούς ουρανούς και γαλάζιες θάλασσες.

Ένα τραγούδι αφιερωμένο με σεβασμό στα παιδιά που χάθηκαν και σε αυτούς που έμειναν πίσω με μόνο προορισμό, να παλεύουν για δικαίωση με σφιγμένη την καρδιά από τον αγιάτρευτο πόνο. Να έρχονται αντιμέτωποι το κάθε χάραμα με το «γιατί». Και τα βράδια, κάτω από τ΄ αστεράκια του ουρανού που τρεμοσβήνουν, να χαράζουν ένα δρόμο νοητό που θα τους φέρει πάλι κοντά, έχοντας την ελπίδα να απαλύνει ο πόνος που φώλιασε στην ψυχή τους, με μια αχτίδα παρηγοριάς, με ένα τρυφερό αγκάλιασμα, ένα λατρεμένο χαμόγελο, ένα τεράστιο σ’ αγαπώ… Όπως τότε…

Κάποιοι, απέδωσαν το «κρίμα» στην κακιά στιγμή, που… έτυχε στη βάρδια τους.

Η φωνή του Νίκου Βενετάκη, δεν επιλέχθηκε τυχαία. Αυτός ο νέος και σεμνός ερμηνευτής, κατόρθωσε αβίαστα να υπερβεί τις προσδοκίες των δημιουργών.

ΣΤΙΧΟΙ
Ήσουν αητός κι εγώ ο άνεμος
που δρόσιζε τα απλωμένα σου φτερά
κι όταν ξαπόσταινες στο λιόγερμα
το σύννεφο που σου κρατούσε συντροφιά.
…………………..
Λιμάνι εγώ κι εσύ το όνειρο
που καθρεφτίζονταν στ’ απάνεμα νερά
Το κύμα εσύ κι εγώ το πέλαγο
που μας ταξίδεψε σε μέρη μακρινά.
…………………..
Του ονείρου έσβησαν τα φώτα ®
δεν είναι τίποτα όπως πρώτα
και το ταξίδι μας, είχες να πεις:
«Στο “κρίμα” τέλειωσε… κάποιας στιγμής».
………………..
Εγώ καημός κι εσύ η θάλασσα
που μου θυμίζει πόσο είσαι μακριά.
Τ’ αστέρι εσύ κι εγώ ο δρόμος σου
που θα σε φέρει πίσω τούτη τη νυχτιά.