Η έμπνευση της ημέρας (Τετάρτη 03-04-2019)

Καλημέρα με την έμπνευση της ημέρας να μας μεταφέρει σε ατμόσφαιρα βερολινέζικου καμπαρέ, με μουσική υπόκρουση τις χαρακτηριστικές συνθέσεις του Κουρτ Βάιλ, ο οποίος στις 03 Απριλίου του 1950 έφυγε ξαφνικά από ανακοπή, σε ηλικία μόλις 50 ετών.

Ο Kurt Julian Weill γεννήθηκε στην αυγή του 20 αιώνα, στις 02 Μαρτίου του 1900 στο Ντεσάου της Γερμανίας από εβραϊκή οικογένεια. Στα 12 του ξεκίνησε μαθήματα πιάνου καθώς και τις πρώτες συνθετικές του απόπειρες. Οι μουσικές του σπουδές συνεχίστηκαν με επιτυχία και σε ακαδημαϊκό επίπεδο μέχρι το 1919, όπου οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά του, ανάγκασαν τον Βάιλ να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να επιστρέψει στη γενέτειρά του για να εργαστεί, με το πάθος του για τη σύνθεση να μην τον εγκαταλείπει ποτέ.

Ένα χρόνο αργότερα γίνεται δεκτός στην Ακαδημία Τεχνών στο Βερολίνο σ’ ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σύνθεσης σαν εξαιρετικό ταλέντο. Για τα επόμενα δύο χρόνια παράλληλα με τις σπουδές του θα δουλέψει ως πιανίστας σε βερολινέζικη ταβέρνα για να υποστηρίξει την οικογένειά του. Το Νοέμβριο του 1922 θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά δουλειά του σε θεατρική σκηνή, πρόκειται για το έργο παιδικής παντομίμας «Η μαγική νύχτα». Αυτή θεωρείται και η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Κουρτ Βάιλ, στο είδος που τον καθιέρωσε, το μουσικό θέατρο.

Το αμέσως επόμενο διάστημα ο Βάιλ για να ενισχύσει το εισόδημά του παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα, ανάμεσα στους μαθητές του βρίσκεται και ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης Νίκος Σκαλκώτας. To 1922 συνδέεται με το Novembergruppe, μία ομάδα αριστεριστών καλλιτεχνών που δρούσαν στο Βερολίνο. Εκεί θα γνωρίσει τον καλλιτεχνικό του παρτενέρ, το δραματουργό Georg Kaiser αλλά και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Lotte Lenya, με την οποία παντρεύτηκε το 1926, χώρισε το 1933 και ξαναπαντρεύτηκε το 1937. Η Lenya ήταν μάλιστα αυτή που ασχολήθηκε με τα δικαιώματα και την αναγνώριση του έργου του μετά το θάνατό του ιδρύοντας το Kurt Weill Foundation.

Το πιο γνωστό μουσικό του έργο μέχρι σήμερα παραμένει η «Όπερα της Πεντάρας», προϊόν της συνεργασίας του με τον Bertolt Brecht, για το οποίο έγραψε τα περίφημα “Mack The Knife” και “Pirate Jenny”. Βαθιά πολιτικοποιημένοι και οι δύο θα λήξουν τη συνεργασία τους λίγα χρόνια αργότερα, όταν η στροφή του Βάιλ στο σοσιαλισμό θα έρθει σε αντίθεση με τις ακόμα πιο αριστερές προεκτάσεις που ήθελε να δώσει ο Brecht στο έργο τους.

Η συνέχεια γνωστή: η άνοδος των ναζί στη Γερμανία δεν αποτελούσε φιλικό πεδίο δράσης για καλλιτέχνες όπως ο Βάιλ ο οποίος το 1933 αναγκάστηκε να φύγει για το Παρίσι όπου συνάντησε ξανά τον Brecht στο μπαλέτο «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα». To 1935 έφυγε από το Παρίσι με προορισμό τη Νέα Υόρκη όπου συνδέθηκε με ένα νέο κύκλο καλλιτεχνών όπως ο Elia Kazan, o Paul Green και ο Irvin Shaw. Επηρεασμένος από το νέο γι’ αυτόν πολιτισμικό περιβάλλον της νέας του πατρίδας, άλλαξε αρκετά το στυλ γραφής του, μελετώντας την δημοφιλή και τη θεατρική μουσική της Αμερικής, ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη του Αμερικάνικου musical, ο οποίος τον οδήγησε σε βραβείο Tony για το έργο “Street Scene”.

Ο Weill έζησε στη Νέα Υόρκη μέχρι το θάνατό του. Παρέμεινε ως το τέλος πολιτικά ενεργός, υποστηρίζοντας θερμά την ένταξη των Η.Π.Α. στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τόσο σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν εθελοντής. Πίστευε πως η μουσική του όφειλε να υπηρετεί έναν κοινωνικά χρήσιμο σκοπό. Έφυγε σχεδόν ένα μήνα μετά τα 50α του γενέθλια από ανακοπή ενώ σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της γενιάς του, ο οποίος με τη σειρά του επηρέασε νεότερους καλλιτέχνες κλασσικού και εμπορικού ρεπερτορίου από τη Nina Simone και τον Frank Sinatra μέχρι την P.J. Harvey και τον Robbie Williams.

Εμείς ακούμε το υπέροχο “Youkali” με τη φωνή της δικής μας, Έλλης Πασπαλά:

Πηγή: en.wikipedia.org