Η έμπνευση της ημέρας (Τρίτη 09-04-2019)

Καλημέρα! Στη σημερινή έμπνευση της ημέρας ευχόμαστε χρόνια πολλά στην πολυαγαπημένη μας Τάνια Τσανακλίδου, η οποία σήμερα έχει τα γενέθλιά της.

Η Τάνια Τσανακλίδου γεννήθηκε στη Δράμα. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή της. Σε ηλικία 8 ετών ακούει για μια θεατρική σκηνή που λειτουργεί στην πόλη και από παιδική περιέργεια διεκδικεί ένα ρόλο στο παιδικό θέατρο της Μαίρης Σοΐδου, ενώ την επόμενη χρονιά έπαιξε στο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του θιάσου Μυράτ – Ζουμπουλάκη. Έχοντας αποφασίσει από πολύ μικρή τι θέλει να σπουδάσει, γράφεται στη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ταυτόχρονα σπουδάζει αρχαιολογία ενώ ασχολείται και με τον χορό. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις, κυρίως αρχαίου δράματος του Κ.Θ.Β.Ε.

Σε ηλικία 21 χρονών κατέβηκε στην Αθήνα, όπου έπαιζε στον Μορμόλη, ενώ το βράδυ τραγουδούσε στη μπουάτ «Λήδρα» μαζί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Παράλληλα συμμετείχε και στον δίσκο του «Θητεία». Το 1974 έπαιξε στην τηλεοπτική σειρά «Ανήσυχα νιάτα», και το 1975 εργάστηκε στο Θέατρο Τέχνης με τον Κάρολο Κουν στις «Τρεις αδελφές» του Τσέχωφ. Το 1978 συμμετείχε στη σειρά «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» και την ίδια χρονιά εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision που έγινε στο Παρίσι. Το 1976 τραγούδησε μαζί με τον Νίκο Ξυλούρη στο δίσκο «Ερωτόκριτος». Το 1978 τραγούδησε στην απονομή των βραβείων του φεστιβάλ των Καννών με τα «Παιδιά του Πειραιά», ενώ το 1980 απέσπασε βραβείο ερμηνείας στο γαλλικό «Rose d’or».

Μέχρι το 1979 είχε συμμετάσχει σε 9 δίσκους, είτε δικούς της, είτε ερμηνεύοντας τραγούδια του δίσκου.
Το 1981 έπαιξε τον ρόλο της Εντίτ Πιάφ στο Αθηναϊκό Κηποθέατρο, όπου απέσπασε υμνητικές κριτικές. Η ίδια θεωρεί την Πιάφ σαν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καριέρας της, ενώ της έχει αφιερώσει δίσκο όπου διασκεύασε τραγούδια της, ήταν ο δίσκος «Piaf» (1981). Στα μέσα της δεκαετίας ξεκινά μια συνεργασία με τον Γιάννη Σπανό με τους δίσκους «Φίλε» (1982) και «Της βροχής και της νύχτας» (1984). Το 1988 γνωρίζει και συνεργάζεται με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου όπου μαζί δημιουργούν τον δίσκο «Μαμά γερνάω», έναν από τους καλύτερους δίσκους της, όπου εμπεριέχονται μερικά από τα πλέον κλασικά και διαχρονικά τραγούδια της. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 έκανε μεγάλες συναυλίες στο εξωτερικό.

Το 1990 κυκλοφορεί τον δίσκο «Αλλιώτικη μέρα» που κάνει αίσθηση. Διάφορα προβλήματα με τη δισκογραφική της εταιρεία αλλά και προσωπικές αναζητήσεις, την κρατούν μακριά από τη δισκογραφία, όχι όμως κι από το τραγούδι. Επιστρέφει το 1995 με τον δίσκο «Τραγούδια του παράξενου κόσμου» σε συνεργασία με το συνθέτη Γιώργο Ανδρέου, όμως εξακολουθεί να απέχει από τη δισκογραφία αν δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικό να πει.

Το 1996 δημιούργησε με τον πιανίστα Τάκη Φαραζή «Το μαγικό κουτί», μία μουσικοθεατρική παράσταση που βασίστηκε στο ποίημα της Κικής Δημουλά «Ο πληθυντικός αριθμός», καθώς και σε αποσπάσματα από το «Άσμα ασμάτων» του Σολομώντα, τον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα και τη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Οι μουσικές συνθέσεις ήταν του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, της Ελένης Καραΐνδρου, του Γιάννη Σπανού, του Σταμάτη Κραουνάκη και άλλων συνθετών. Συμμετείχε και σε μουσική παράσταση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας με θέμα τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεύοντας τραγούδια του Έλληνα συνθέτη με τους Κώστα Μακεδόνα και Γιάννη Μπέζο.

Το 2001 συνεργάζεται με τον Μιχάλη Δέλτα στον δίσκο «Το χρώμα της μέρας» όπου παρουσιάζει ένα άλλο της πρόσωπο ερμηνεύοντας δικά της κομμάτια με έντονη ηλεκτρονική μουσική. Κλασικό θα μείνει το τραγούδι «Μια αγάπη μικρή». Στη συνέχεια εμφανίζεται στο «Μετρό» με τεράστια επιτυχία για αρκετές σαιζόν, ενώ κυκλοφορεί έναν διπλό επετειακό δίσκο με ζωντανές ηχογραφήσεις και επενεκτελέσεις αγαπημένων της τραγουδιών. Τον Μάρτιο του 2008 αποφασίζει να επιστρέψει στο θέατρο με το έργο «Ο ήχος του όπλου». Τον Νοέμβριο του 2009 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Προσωπογραφία».

Η νέα δεκαετία τη βρίσκει να εμφανίζεται στο Μετρό το χειμώνα 2010-11. Οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις την ταράζουν και μετά από κάποιες συναυλίες το καλοκαίρι του 2011 αποφασίζει να αποσυρθεί στις Μηλιές Πηλίου φτιάχνοντας την δική της γωνιά “Το ρόδο και το αηδόνι”. ‘Έκτοτε οι εμφανίσεις της είναι σπάνιες και επιλεκτικές. Τον Οκτώβρη του 2013 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στην παράσταση «Cabaret» στο ρόλο της Φρόιλαιν Σνάιντερ σε σκηνοθεσια Κωνστανίνου Ρήγου. Αμέσως μετά τον Φεβρουάριο του 2014 ξεκίνα μια σειρά εμφανίσεων με την Χαρούλα Αλεξίου.

Το 2015 συνεργάστηκε με την ομάδα Bijoux de kant, επιστρέφοντας μετά από 40 χρόνια στο Θέατρο Τέχνης, για την παράσταση «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα». Το 2016 σε μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της, παρουσίασε την παράσταση «Μείναν τα τραγούδια μόνα» στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στο Ηρώδειο.

Εμείς ετοιμάσαμε για εσάς μία λίστα με 15+1 αγαπημένα τραγούδια της: