Ελευθερία Πάτση – Κοιτώ απ’ το Παράθυρο | Νέο τραγούδι

Η Ελευθερία από τη Θεσσαλονίκη που έγινε βέρα Αθηναία, με την ερμηνευτική της αμεσότητα, δωρικότητα και ευαισθησία, το κορίτσι που σε αφοπλίζει με το τραγούδισμά του γιατί έχει τη στόφα των γυναικείων φωνών που έχουν χαραχτεί στη συναισθηματική μας μνήμη, μετά από καιρό -όσο χρειάστηκε για να βρει το υλικό που θα ταυτιζόταν απόλυτα μαζί του- επανέρχεται και μας ξαναθυμίζει με το ”Κοιτώ απ’ το παράθυρο”, πως ο καλός τραγουδιστής είναι μια μαγική προσωπικότητα που με αμεσότητα μας μεταφέρει  στην ιστορία του τραγουδιού και την κάνει δική μας με τα απλά υλικά της αλήθειας και της αρτιότητας.

Το ”Κοιτώ απ’ το παράθυρο”, σε μουσική του Κωνσταντίνου Βελλιάδη και στίχους του Τέρπανδρου, είναι η θέα του παρατηρητή της μεταλλαγμένης κοινωνίας, ο οποίος προσπαθεί να περιγράψει ρεαλιστικά από απόσταση, την πλάνη που συμπυκνώνει η φράση «όλα καλά ήταν κι όλα ωραία», ως αποδοχή του ελάχιστου σαν να ήταν πολύ και σπουδαίο.

Είναι “το σήμα SOS” σε κάθε κατεύθυνση, για να σωθεί ό,τι σώζεται, ακόμα και ο Έρωτας που θα έπρεπε να μας είχε κάνει καλύτερους ανθρώπους και δεν τα καταφέρνει. Είναι ένα λαϊκό τραγούδι, με αρώματα ανατολικής, βαλκανικής και δυτικής μουσικής (μέχρι Tom Waits & Calexico) και φρέσκο-σύγχρονο ήχο, που ενσωματώνει στοιχεία της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, συνδυάζοντας τα χάλκινα με το κανονάκι.

Έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή στη δημιουργία του ”Κοιτώ απ’ το παράθυρο” του Πάνου Μπίρμπα, ως ενορχηστρωτή και μουσικού παραγωγού. Ενός καλλιτέχνη που δραστηριοποιείται κατά κύριο λόγο στο αγγλόφωνο τραγούδι.

Κοιτώ απ’το παράθυρο – Στίχοι

Κοιτώ απ το παράθυρο ανθρώπους από άχυρο
ακίνητους για χρόνια
να διώχνουνε την Άνοιξη με κάθε τους εμφάνιση
σε κήπους και μπαλκόνια

Του έρωτα του άρχοντα ξεπούλησαν τα υπάρχοντα
και μένει πια στο νοίκι
Στα μάτια του τα πράσινα στο βάθος μέσα διέκρινα
τσιμέντο και χαλίκι.

Ολά καλά ήταν κι όλα ωραία
τώρα τα νέα μου δεν είναι πια σπουδαία

Κορμί μου άδειο, παλιό μου ράδιο
εκπέμπω σήμα sos απ τα βραχέα
Κορμί μου άδειο, χλωμό μου αύριο
καταδικάστε με για όνειρα λαθραία

Στον κόσμο αυτό το γυάλινο φορώ πουλόβερ μάλλινο
που κάνει τόσο κρύο
Καιγόμουν μα δε ζέσταινε χειμώνα μόνο έφερνε
καιρό που θέλει δύο

Με βρέχουν μαύρα δάκρυα που στη ζωή την άγρια
δεν είχα ασυλία
Σε στρώμα υγρό και άστρωτο χακί αρπάζω αδιάβροχο
να βγώ περιπολία.

Λίγα λόγια για την Ελευθερία Πάτση

Η Ελευθερία Πάτση γεννημένη, μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, συνδέθηκε με τη μουσική από 9 ετών, όπου άρχισε να σπουδάζει κλασική κιθάρα, αρμονία, αντίστιξη, ενορχήστρωση – ενοργάνωση. Σπούδασε οδοντοτεχνική, ενώ παράλληλα άρχισε να τραγουδάει σε πολυσύχναστες μουσικές σκηνές της πόλης της, με κορυφαίο σταθμό τον πολυχώρο “Μύλος” της Θεσσαλονίκης. Οι σημαντικότερες στιγμές στην πορεία της είναι η συνεργασία της με τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Διονύση Τσακνή, τον Κώστα Μακεδόνα και τον Μανώλη Μητσιά.
Συγκινείται με τις πιο εξωστρεφείς ερμηνείες και θεωρεί ότι είναι το προσωπικό της στοίχημα κάθε φορά που καταπιάνεται με νέο υλικό. Τη γοητεύουν οι λαϊκοί δρόμοι, η αμεσότητα και η καθαρή εκφορά του λόγου στο τραγούδι.
Τα τραγούδια με τα οποία τη γνωρίσαμε και έγιναν αγαπημένα στο ραδιοφωνικό air play είναι τα ”Δεν έχω λόγια”, ”Άγριο πάθος”, ”Αυτό το βράδυ” και το ”Μια ομάδα μια παρέα” από την ταινία Robogirl, σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά και μουσική του Βαγγέλη Τούντα. Σήμερα ετοιμάζει τον καινούργιο κύκλο τραγουδιών της.