Γιάννης Μαθές – “Το κακό του έρωτα” (εκδοχή 2) | Νέο τραγούδι
10/05/2019
Λίγο μετά την παρουσίαση του καινούριου τραγουδιού της Άλκηστης Πρωτοψάλτη «Απευθείας στην καρδιά» από το νέο δίδυμο δημιουργών (τραγούδι που ήδη ξεχωρίζει στον «αέρα» του ραδιοφώνου και του διαδικτύου), ο Γιάννης Μαθές, παράλληλα με την προετοιμασία του για την καλοκαιρινή περιοδεία στο πλευρό της κορυφαίας Ελληνίδας ερμηνεύτριας, παρουσιάζει «Το κακό του έρωτα», μια αέρινη και ταυτόχρονα δυναμική επανεκτέλεση του πρωτότυπου τραγουδιού που περιλαμβάνεται στο album «Ανήλικο», σε μουσική δική του και στίχους του Μάνου Σαγκρή.
Τα ηπειρώτικο στοιχείο, η ελληνικότητα μελωδίας και ερμηνείας, συνδυάζονται με τον ταξιδιάρικο ρυθμό της ηλεκτρακουστικής κιθάρας και τον ιδιαίτερο βαλκανικό τόνο από το τρομπόνι του Στέλιου Μίχα-Εγγλέζου, δημιουργώντας ένα φρέσκο και ξεχωριστό πάντρεμα ηχοχρωμάτων.
Απόσπασμα από τους στίχους: «…Με ρωτάνε τι με ζώνει και στον πόνο χρόνισα κι η αγάπη με ζυγώνει και μάνα και φόνισσα Άμα ζήσω κι άλλο βράδυ θα χαθώ αξημέρωτα γιατί μ’ έβαλε σημάδι το κακό του έρωτα…»
Ο συνθέτης και ερμηνευτής Γιάννης Μαθές και ο στιχουργός Μάνος Σαγκρής αποτελούν τη νέα δυάδα δημιουργών στο ελληνικό τραγούδι, με σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό τους. (Β’ βραβείο καλύτερου τραγουδιού από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για το τραγούδι «Οι αιρετικοί» / Πρώτη θέση για το τραγούδι «Παιδί» στο 39ο Φεστιβάλ River Party / To CD «Ανήλικο» στο Top 10 καλύτερων δίσκων για το 2018).
«Το κακό του έρωτα» ακολουθεί την ατμόσφαιρα του album «Ανήλικο», που κινείται σε χρώματα από τη Δύση έως την Ανατολή, εκφράζοντας τη σύγχρονη διάθεση συνύπαρξης ήχων και μουσικών εικόνων διαφορετικής προέλευσης και κουλτούρας.
Καλή ακρόαση!
Το Κακό του Έρωτα
Με ρωτάνε τι θα γίνω
τα βαθιά μου όνειρα
κι οι αγάπες σπαρταράνε
στα ρηχά απόνερα
Με ρωτάνε οι δικοί σου
ποιον καημό κουβάλησα
Κι απ’ τα μάτια μου ξεσπάνε
δυο φωτιές που σ’ άφησα
Άμα ζήσω κι άλλο βράδυ
θα χαθώ αξημέρωτα
γιατί μ’ έβαλε σημάδι
το κακό του έρωτα
Σε κοιτούν απ’ τις ταράτσες
να γυρνάς χαράματα
και να δίνεσαι στις πιάτσες
σ’ έρωτες καθάρματα
Με ρωτάνε τι με ζώνει
και στον πόνο χρόνισα
κι η αγάπη με ζυγώνει
και μάνα και φόνισσα