Η Μαριέττα Σπηλιοπούλου διαβάζει τον “Εγωιστή Γίγαντα” του Όσκαρ Ουάιλντ

“Ο εγωιστής γίγαντας” είναι ένα παραμύθι που γράφτηκε το 1888 από τον αγαπημενο συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ που δυστυχώς έφυγε νωρίς από τη ζωή αλλά είπε πάρα πολλά γράφοντας πολύ λίγα. Έτσι φτάνουμε εμείς έναν αιώνα και δύο δεκαετίες αργότερα να συγκινούμαστε και να συνεχίζει να μας ενδιαφέρει το νόημα του.

Εμένα προσωπικά στο παραμύθι αυτό με συγκινεί αυτό που – πέρα από κάθε θεολογικό περιεχόμενο μας διδάσκει-. Την αγάπη.

Τι θα ήμασταν λέει χωρίς αυτήν; Χειμώνας θα φυσούσε στις ζωές μας και χιόνι θα πλάκωνε την καρδιά μας αν δεν μπορούσαμε να αγαπήσουμε. Να νιώσουμε την ζέστη που προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Που είναι σαν ανοιξιάτικη μέρα γεμάτη φως.
Τι θα ήμασταν χωρίς τους άλλους; Ο κήπος της ζωής μας όσο καλόφτιαγμένος κι αν ήταν δεν θα μπορούσε να μας κάνει να χαμογελάσουμε και να χαρούμε. Χρειαζόμαστε τα πουλιά, τα ζώα, τα παιδιά, τους φίλους, την οικογένεια, τους συνανθρώπους μας. Αυτούς που διαφέρουν, που υποφέρουν που έχουν την ανάγκη μας.

Οι άνθρωποι που επιλέγουμε να δώσουν ζωή στον κήπο μας. Αυτή είναι η ουσία. Αυτή είναι η ευτυχία. “Αγάπη δε μη έχω, ουδέν ειμί.” Υπεράνω όλων λοιπόν η αγάπη!

Να γιατί διάλεξα αυτό το παραμύθι να το διαβάσω αυτές τις γιορτές. Βρίσκει όσο ποτέ μια μέρα σαν κι αυτή το νόημα του. Το ακούτε σήμερα από την αγαπημένη συχνότητα του Empneusi 107 FM, σήμερα, μέρα συμβολικά του φωτός που όλοι χρειαζόμαστε όσο ποτέ στην ζωή μας. Ίσως ένα τέτοιο παραμύθι για μεγάλους και μικρούς να φωτίζει λιγάκι παραπάνω την μέρα. Να ανοίξει ένα παραθυράκι στην σκέψη και στην καρδιά μας. Καλή ακρόαση σε όλους και καλή χρονιά!

Ελπίζουμε πως θα υπάρξει και συνέχεια σε αυτές τις αναγνώσεις γι αυτό μείνετε συντονισμένοι!

Μαριέττα Σπηλιοπούλου