Σταύρος Τσαντές ft. Sophie lies – “Γιορόνα” | Νέα κυκλοφορία

Σταύρος Τσαντές & Sophie lies
Γιορόνα ( La Llorona) – Παραδοσιακό Μεξικού
Μετάφραση: Σταύρος Τσαντές

Να μη σ’ αγαπώ να με πείσουν μπορούνε

μα όχι να μη σε θυμάμαι..

Σταύρος Τσαντές ft. Sophie lies – “Γιορόνα” | Νέα κυκλοφορία

Ο Σταύρος Τσαντές, μετά την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού άλμπουμ με τίτλο “Οι παιδικές συνήθειες του πατέρα μου” και της στιχουργικής διασκευής “Χρυσοπράσινο γκλίτερ”,  μεταφράζει το τραγούδι-σύμβολο της μεξικάνικης παράδοσης “La Llorona”, και το ερμηνεύει μαζί με την Sophie lies, σε μια λιτή, μεσογειακή διασκευή για πέντε έγχορδα και δύο γλώσσες.

“Γιορόνα” θα πεί “η θρηνούσα”, μνήμη που φέρνει πόνο, τραγική καρτερία μπροστά στην απώλεια. Ως τραγούδι αντλεί από δύο παραδόσεις, μια μυθική και μια ιστορική: η πρώτη, τοποθετημένη στην περίοδο της ισπανικής κατάκτησης, θέλει τη Γιορόνα να υπήρξε μια καταπιεσμένη και κακοποιημένη γυναίκα που για να εκδικηθεί την προδοσία του άνδρα της, σκότωσε τα παιδιά τους σαν μια άλλη Μήδεια, και από τότε το φάντασμά της κατατρέχει άπιστους άνδρες και κλέβει μικρά παιδιά για να γιατρέψει την απώλεια των δικών της· η δεύτερη παράδοση, τοποθετεί τα γεγονότα στην καρδιά της Μεξικάνικης Επανάστασης (1910-1920), όταν η πολεμική συνθήκη ανάγκασε ένα ζευγάρι ερωτευμένων να χωριστούν. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, οι στίχοι της “Llorona” προήλθαν από το γράμμα που έγραψε ο νεαρός εραστής στην αγαπημένη του λίγο πριν πεθάνει χτυπημένος από σφαίρες, ζητώντας συγγνώμη για την αθέτηση της υπόσχεσης του να γυρίσει πίσω ζωντανός κι ερωτευμένος. Η ιστορία έγινε γρήγορα γνωστή στην περιοχή και το περιεχόμενο του γράμματος έγινε τραγούδι που διαδόθηκε σε ολόκληρη την ταραγμένη χώρα, ως μια διέξοδος θρήνου και λύτρωσης για ανθρώπους που έχαναν τους ανθρώπους τους.

Ως ένα από τα πιο αγαπημένα και τραγουδισμένα παραδοσιακά τραγούδια του Μεξικού (έχει εντοπιστεί σε πάνω από 120 παραλλαγές) η “Llorona” έχει εξέχουσα θέση στις εκδηλώσεις και τα τελετουργικά τη “Ημέρας των Νεκρών” (Día de los Muertos), καθώς δίνει την ελπίδα για επανένωση και επανασύνδεση με αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται στη ζωή.

Από τις αρχαίες πόλεις της Κεντρικής Αμερικής που κατέκαψαν σιδηροφόροι Ευρωπαίοι, μέχρι τις βομβαρδισμένες πόλεις του σήμερα, ο θρήνος της Γιορόνα διατρέχει τους αιώνες ασίγαστος. Όπου υπάρχει απώλεια και μνήμη, άνθρωποι είπαν πως την άκουσαν, κι όσο πιο μακριά νομίζεις πως την ακούς, τόσο πιο κοντά σου βρίσκεται.

Η ελληνική μετάφραση και δίγλωσση εκδοχή του τραγουδιού πρόκειται να κυκλοφορήσει ψηφιακά πριν λίγες μέρες. Η πρώτη ζωντανή ερμηνεία του θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, στο Σταυρό του Νότου club όπου Σταύρος Τσαντές και Sophie lies θα εμφανιστούν μαζί στη σκηνή στο πλαίσιο της παρουσίασης του δίσκου βινυλίου “Οι παιδικές συνήθειες του πατέρα μου” (για πληροφορίες και εισιτήρια more.com).

ηλ. κιθάρα & φωνητικά: Φάνης Ζαχόπουλος | βιολί & φωνητικά: Νεφέλη Λιούτα | μπάσο: Διονύσης Μακρής

ακ. κιθάρα: Sophie Lies | μπουζούκι: Σταύρος Τσαντές | ηχογράφηση & μίξη Παντελής Νικηφόρος
βίντεο & μοντάζ: Ηλίας Δούλης | βοήθεια βίντεο: Θοδωρής Βράχας |  Ελένη Ζαχαροπούλου

Σταύρος Τσαντές ft. Sophie lies – “Γιορόνα” | Νέα κυκλοφορία

Ο Σταύρος Τσαντές, τραγουδοποιός με όργανο βάσης το μπουζούκι, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997 και από τα σχολικά χρόνια έγραφε ποιήματα και στίχους σε ένα μακρύ τετράδιο που απ’ έξω έγραφε “εδώ γράφονται όσα δεν γράφουν οι γιατροί”. Το 2023 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο “Οι παιδικές συνήθειες του πατέρα μου” (κυκλοφορεί σε δίσκους βινυλίου) που περιλαμβάνει 8 τραγούδια σε μουσική και στίχους του ίδιου και ένα του πατέρα του 12 χρονών. Τον περασμένο Ιούνιο κυκλοφορησε τη στιχουργική διασκευή “Χρυσοπράσινο γκλίτερ” σε συνεργασία με τους/τις Νεφέλη Φασούλη, Απόστολο Κίτσο, Μιχάλη & Παντελή Καλογεράκη, Γωγώ Δελογιάννη ενώ  έχει επίσης συνεργαστεί με την Sophie Lies. Έχει γράψει μουσική/τραγούδια για τον κινηματογράφο, (“Η αναζήτηση της Λώρα Ντουραντ” του Δημήτρη Μπαβέλα, 2019) και το θέατρο, (“Regret me not” της Ρωξάνης Κριμιζή, 2023).

Η Sophie lies (Μαρία Σαχπασίδη) γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά µεγάλωσε στο Πέραµα. Τον Οκτώβρη του 2020 κυκλοφόρησε διαδικτυακά και ανεξάρτητα τον πρώτο της προσωπικό δίσκο µε τίτλο Μια Πέτρα Σαν Σπίτι. Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά µε σύγχρονους καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες (Usurum, Παιδί Τραύµα, Αστρογόνο, Σταύρος Τσαντές, Σειρένε 0-100, Nefeli Walking Undercover, Τα Κανονικά Παιδιά) ενώ έχει µοιραστεί τη σκηνή µε: Mazoha, Danai Nielsen, Nalyssa Green, Παιδί Τραύµα, Δεσποινίς Τρίχρωµη, SWIM, Djingovic, Φώτης Σιώτας, ΧΑΡΑ, Ταφ Λάθος, Λάμδα, Φοίβος Δεληβοριάς, Amalia and the Architects κ.α.). Έχει συνθέσει το τραγούδι τίτλων τέλους της ταινίας Afternoon (2021) του Αλέξη Κουκιά καθώς και ολόκληρο το soundtrack της ταινίας Αερολίν (2023) του ίδιου. Έχει συµµετάσχει στο δισκογραφικό αφιέρωμα «Μετά: Αφιέρωµα στον Μάνο Λοΐζο» – Μinos EMI (2022) ενώ τον Απρίλη του 2023 συμμετείχε στην συναυλία «ΑΝΑΤΕΛΛΩ» που διοργάνωσε ο Γιάννης Αγγελάκας για νέους/νέες καλλιτέχνες/ιδες. Τον Σεπτέμβριο του 2024 συμμετείχε στο διαθεματικό φεστιβάλ λογοτεχνίας και ποίησης της Κύπρου ΣΑΡΔΑΜ. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει την παρουσίαση του δεύτερου δίσκου «Η Άλλη Πλευρά της Συνήθειας», ο οποίος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2024 από την One Little Victory Records.