Βασίλης Φλώρος – «‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων» | Νέο άλμπουμ

Ο τραγουδοποιός Βασίλης Φλώρος, μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού «Ξεγελώντας τον άγονο χρόνο», παρουσιάζει την τρίτη προσωπική δισκογραφική του δουλειά, με τον ιδιαίτερο τίτλο «‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων».

Λόγος ξεχωριστός, εικόνες δυνατές, μουσική γραφή που ακροβατεί πάντα ανάμεσα στο λόγιο και στο λαϊκό στοιχείο, δοσμένα αυτή τη φορά μέσα από μια σύγχρονα αφαιρετική και ατμοσφαιρική παραστατική οπτική!

Στο album περιλαμβάνεται το ποίημα «Εις την μνήμην του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και το ποίημα «Λαμπυρίδες» του Ινδού ποιητή και φιλοσόφου Rabindranath Tagore, σε μελοποίηση και έμμετρη απόδοση αντίστοιχα του Βασίλη Φλώρου.

Σε ένα απόσπασμα από το διήγημα «Φαρμακολύτρια» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη χαρίζει την ξεχωριστή του αφήγηση ο Μανόλης Μπαρδάνης.

Συνοδοιπόρος του τραγουδοποιού στο album «‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων» είναι η νεαρή βορειοελλαδίτισσα ερμηνεύτρια Μαρία Ευλαβή, ενώ τα τραγούδια του δίσκου ντύνουν μουσικά εξαιρετικοί σολίστες.

Στο κομμάτι «Glockenspiel Man» συμπράττει ενορχηστρωτικά ο συνθέτης Μάνος Μυλωνάκης.

Φιλική συμμετοχή ο Δημήτρης Μυστακίδης.

Το εξώφυλλο και το ένθετο του δίσκου φιλοτέχνησε ο σπουδαίος «νεοσυμβολιστής» ζωγράφος και εικαστικός Λάκης Μουρατίδης.

Το cd κυκλοφορεί από την εταιρεία «Αγάντα  Μουσικές Παραγωγές».

 “…κι άνθρωπος τέλειος κι ασήμαντος, ανάρχων θεός, με το καλό μέρος του εαυτού του αγνό ζευγίτη και σπορέα των πιο όμορφων δημιουργημάτων, που γίνονται φορέματα εκείνων που δεν αντέχουν να αντικρίσουν κατάματα, τη γύμνια της αλήθειας και της ειλικρίνειας, αλλά και εκείνων που σε καιρούς χαλεπούς μπορούν ακόμη να νιώσουν το ‘ρῖγος της ψυχῆς των φορεμάτων τους…”  Βασίλης Φλώρος

«Το άστρο της τραμουντάνας»

Στίχοι – Μουσική: Βασίλης Φλώρος
Ερμηνεία: Μαρία Ευλαβή

Μη με βαπτίζεις σύντροφο,
μη με φωνάζεις ξένο,
ξέρω μονάχα να ξεχνώ,
τ’ άδικο να υπομένω.

Μη με φορτώνεις άγιο φως,
μη με γεμίζεις σκότος,
με κυνηγά η ανατολή,
και με σκορπάει ο νότος.

Ο ουρανός συννέφιασε
κι ο ποταμός στερεύει,
με τα δυο πόδια στο νερό,
πάλι νερό γυρεύει.

Παλεύω με τα κύματα
και τρέχω μες στο χιόνι,
τώρα που θύμωσε ο καιρός
κι ο άνεμος ζυγώνει.

Ανέβα πισωκάπουλα
σε φτερωτό υποζύγιο,
σε μαργαρόλιθο νησί,
να βρούμε καταφύγιο.

Να μας κρατάει συντροφιά,
τ’ άστρο της τραμουντάνας,
που στέλνει κάθε ναυτικό
στην αγκαλιά της μάνας.