Βερόνικα Δαβάκη – “Πάμε να βρούμε λίγη θάλασσα” | Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου – Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

““Φτου Ξελευτερία” μου έγραψε ο αγαπημένος γραφίστας μας ο Γιάννης Βάμβουρας σε ένα mail του στη διάρκεια της κλεισούρας.

Όταν έγραφε ο Μάνος Ελευθερίου αυτούς τους στίχους (πριν πέντε χρόνια μου το έδωσε) δεν υπήρχε καν υποψία για την επίκτητη και ετεροχρονισμένη επικαιρότητα που αυτοί θα θα αποκτούσαν μέσα στον υγειονομικού εγκλεισμό μας. Θυμήθηκα τα στιχάκια αυτά ένα πρόσφατο μελαγχολικό βράδυ που στα μπαλκόνια της γειτονιάς μύριζε ήδη Θάλασσα: Tο απόλυτο σύμβολο φυγής, ελευθερίας βλέμματος ψυχής και σώματος. Σύμβολο ακόμα ζωής, μεταφυσικής και ονειροπόλησης.

Τότε θυμήθηκα αυτό το τραγούδι.Αισθάνθηκα πως το είχα ανάγκη. Το είχα βέβαια αμέσως “πλησιάσει” μουσικά όταν το πρωτοπήρα από τον Μάνο Ελευθερίου. Το “ξαναέγραψα” όμως τώρα, λίγο με την μνήμη και λίγο με καινούργιες ιδέες. Το ηχογράφησα αμέσως με τον Γιάννη Λαμπρόπουλο. Στην αρχή μόνος τελείως, και στη συνέχεια από το σπίτι του ο σπουδαίος μουσικός Ευριπίδης Ζεμενίδης μου ηχογράφησε πρόσθετα η αντικατέστησε κανάλια νυκτών εγχόρδων.

Η αντι-επικαιρότητα του τραγουδιού στην εποχή του “Μένουμε Σπίτι” δεν είναι πράξη αντίστασης αλλά φαντασιωτικής ομοιοπαθητικής απελευθέρωσης του τεράστιου ανομολόγητου πόθου για το καλοκαίρι, τη φυγή την χαμένη ελευθερία. Αλλά και η ελεύθερη χρήση του “απαγορευμένου” πλέον ήχου, τού ήχου που θα κάνουμε καιρό να ξαναζήσουμε ζωντανά, αυτόν του συγκεντρωμένου μεγάλου πλήθους συναυλίας, μου έδωσε άγρια χαρά, ζωή και ανάσα στον εγκλεισμό. Δηλαδή “μένουμε σπίτι” αλλά, διάβολε! ονειρευόμαστε ελεύθερα τη θάλασσα, την συνύπαρξη με το άγνωστο μεγάλο πλήθος. Κι έτσι τώρα που ανοίξαμε και πάλι, νάτο το τραγουδάκι μας !

Η φύσει αισιόδοξη και χαμογελαστή φωνή της Βερόνικας Δαβάκη είναι η ψυχή που κάνει το τραγούδι αυτό να θάλλει σαν ένα ταπεινό αρμυρίκι πάνω στην άμμο. Σαν μια βαλίτσα σε ένα πορτ-μπαγκάζ. Σαν τον εύθυμο χαιρετισμό από το φουγάρο ενός κατάφορτου από χαρούμενους επιβάτες πλοίου καθώς ο κατάμαυρος καπνός του εξαφανίζεται αμέσως στον γαλάζιο αιθέρα.

Όπως και να έχει, με ή χωρίς κορονοϊό, η ζωή μας περιέχει πάντα έναν αιώνιο εγκλεισμό ταυτόχρονα σαν εγγενή εφιάλτη και σαν φυσική ανάγκη, έναν εγκλεισμό φυσικό ή ψυχικό.

Η θάλασσα της ελευθερίας θα είναι πάντα η σωτηρία. Πάμε να βρούμε λίγη θάλασσα.”

Δημήτρης Παπαδημητρίου

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητριου
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Σκηνοθεσία: Αντώνης Θεοχάρης Κιούκας
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Κοστούμια: Μανώλης Παντελιδακης
Μακιγιαζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Μαλλιά: Γιώργος Αθανασίου

Ηχοληψία/mastering: Γιάννης Λαμπροπουλος